خاکریز من

دلی دارم پر از هیچ

پیشه ام جز عاشقی چیزی نیست

یاری دارم در راه

عاشق اویم من،عاشقش میمانم

گفتم که عاشقی کار من است

دل من بی نیرنگ خالی از هر چه تهی است

دل من روشنی اش به وجودش بند است

و صدای قدم اوست که من آرامم

گاه گاهی مینویسم از برای او 

روح من بی جان بود

او به من جان دادست

و چقد زیبا بود لحظه ی جان دادن

هر چه من دارم و هستم از اوست

چشم های من تر است

کوچه ها خیس شده است

و چراغ دل من تاریک است

و دلم تنگ شده از فراق یارم

راستی یار من پسر حضرت نرگس

مــــــهـــــــــــدی است

شاعر نیستم شعر نمیگویم اما عاشقانه مینویسم،عاشقانه هایم را تقدیم میکنم به مردی تنها به کسی که دلم به امدنش روشن است،به مردی از تبار عشق،به پسر فاطمه چه خوب چه بد عاشقانه هایم را تنها برای او مینویسم