خاکریز من

یک انشا کوتاه

پدر من معلم است البته نه دبیر  و نه استاد دانشگاه، پدر من معلم ابتدایی است ............ بعضی اوقات فکر می کنم که چقدر فرق میان معلم ابتدایی با یک پزشک است ..........که پزشک ماهیانه چند میلیون تومان پول در می آورد اما یک معلمی که آنقدر حرس و جوش می خورد تا یک بچه ی اول ابتدایی بتواند جمله ی (بابا آب داد.) را بنویسد و بتواند تا ده بشمرد.......... این معلم فقط ماهی یک میلیون تومان دریافت می کند.......... در حالی که به آن درجه رسیدن آن پزشک هم توسط یک معلم ابتدایی آغاز شده .......... اما آن پزشک بیش از معلمی که می سوزد تا بسازد حقوق دریافت میکند........ یا درمورد بیمه های این معلم ها ما ها یک بیمه خدمات درمانی داریم و یک طلایی ........... این بیمه طلایی را که نصف جاهایی که خدمات درمانی می دهند قبول نمی کنند تازه  ماهیانه دویست هزار تومان از روی حقوق پدرم هم به خاطر این بیمه کم می شود......... بیمه خدمات درمانی هم که هیچ ....اصلا باید آن را بگذاری سر کوچه تا رفتگران تا آن را جمع کنند تا حداقل آن را بازیافت کنند ...............

معلم ها با این حقوق پولدار نمی شوند

معلم ها فقط به خاطر عشقشان به بچه ها است که معلمی می کنند

معلم ها به خاطر این که من و تو بتونیم بخونیم و بنویسیم معلمی می کنند

معلم ها من و تو دوست دارند

معلم ها، معلم ها، معلم ها

دوستت دارم ای پدر معلم و دوستتان دارم ای معمان زحمت کش

خلاصه هیچ کدام از این ها برای تشکر از زحمات معلم ها کافی نیست.........